Hoe gaat zo iets in zijn werk? Werk je dan een heel ontwerp uit of wordt er nog veel verander tijdens de bouw?
Ja, we zijn eerst gaan zitten en ik weet wat David en Jolien ongeveer willen. Hoe groot is de ruimte en welk hout er uit het oude park komt, etc. etc. We hadden geen budget om alles nieuw te kopen dus er moest veel hergebruikt worden. Dan maak je een ontwerp en dan ga je met David heen en weer. Uiteindelijk heb je dan een ontwerp waarvan je denkt dat het werkbaar is en bereken je of het haalbaar is qua budget. Als dat allemaal zo blijkt te zijn, beginnen we. Maar terwijl we aan het bouwen zijn kunnen sommige details zeker wel veranderen. Soms kom je er achter dat een rail of curb niet op de goede plek staat en dan is dat nog te veranderen.
Ons is vorig jaar al een keer verteld dat Burnside binnenkort ook aan de beurt zal zijn. Wat zijn je ideeën voor dat nieuwe park?
Ja, ik heb heel veel ideeën. Ik denk dat iedereen die skateparken bouwt altijd met nieuwe ideeën in zijn hoofd rondloopt. Maar ik wil me daarin een beetje beperken. Ik kan wel hele mooie ideeën hebben, maar ik moet eerst weten wat er hier allemaal gaat gebeuren. We zij er mee bezig, maar het duurt allemaal gewoon wat langer dan verwacht. Plannen zijn er natuurlijk. Met zo’n nieuw park in Apeldoorn worden wij ook getriggerd om iets te gaan doen. We hebben weer zin om iets vers neer te zetten, maar hoe en wat weet ik niet. Daar kan ik dus nog niet veel over zeggen.
Iedere stad heeft tegenwoordig een eigen indoor skatepark. Wordt de concurrentie daardoor ook steeds meer?
Ik denk dat je dat zeker gaat merken, maar ik denk dat het ook belangrijk is om overal goede faciliteiten te hebben om de sport gewoon beter en toegankelijker te maken. Je zult zien dat Real-X straks weer een hele nieuwe generatie kids krijgt die daar gewoon skateles nemen. Ouders die zich daar lekker voelen. Die kunnen de kids daar brengen en gewoon werken. Dat is weer een hele nieuwe aanwas van skaters. Dat gaat denk ik wel helpen. Ik kan wel zeggen dat wij de komende maanden wel zullen merken dat jongens eerder naar Apeldoorn rijden dan hier naar Burnside komen. Het is aan de ene kant concurrentie, maar aan de andere kant dus ook weer goed. Skateboarden wordt er gewoon groter door.
Je bouwt sinds een aantal jaar ook steeds vaker buiten parkjes van beton. Hoe is dat ooit begonnen?
Met hout ben ik begonnen, maar toen ik 10 à 15 jaar geleden nog veel skatete waren er simpelweg nog bijna geen parken. We hadden in Apeldoorn ons eigen parkje gebouwd op het station, half buiten half binnen. Zo rol je er op een gegeven moment een beetje in. De metalen parken stonden er natuurlijk wel, maar dat was ook niets. Dus daar wil je dan iets aan doen. Als er dan ergens een parkje komt probeer je je zin een beetje door te duwen of je mening een beetje te geven van: “We moeten die of die kant op.” Ik ben met Erik, mijn zwager en collega naar Amerika geweest om al die parken in Oregon en Wasington te bekijken en te skaten. Daarna wilde ik gewoon heel graag met beton bezig gaan.
Zo hebben we eerst ons bowltje hier achter gebouwd. De buitenparken bouw ik niet zelf, dat doet een aannemer. Ik maak de ontwerpen en help met bouwen. Je hebt er een aannemer bij nodig en daar probeer ik dan zoveel mogelijk mee samen te werken.
Met wie werk je dan bijvoorbeeld samen?
Op het moment is Damiaan Winkelman natuurlijk heel goed bezig met SkateON, dus wellicht in de toekomst met hun. Het is een goede partij. Bijvoorbeeld met de Miktor en Molf bowl heeft hij ons geholpen.
Waar haal je de meeste inspiratie vandaan?
Natuurijk van heel veel filmpjes op internet. Je ziet dan ook vaak al wat wel werkt en wat niet werkt. Ik weet bijvoorbeeld niet of je hier in Nederland nou nog een pool van 4 meter diep neer moet leggen. Vroeger toen ik zelf nog veel skatete, ging ik alle parken af die werden gebouwd, maar dat lukt me nu gewoon niet meer.