Kun je een paar voorbeelden noemen van waar je mee bezig bent?
Ja, er zijn nu een paar dingen. Ik kan niet alles verklappen, want ik ben nog een aantal dingen aan het pitchen momenteel. We geven nu skateboardlessen bij Thialf in Arnhem. Het is echt heel tof daar. Het is een speelterrein van de gemeente en ze zijn daar heel erg down met skateboarden. We mogen daar nu dus les geven en met een beetje geluk mogen we het zondagprogramma gaan ontwikkelen. Dat zou betekenen dat wij iedere zondag de Thialf gaan beheren. We kunnen er dan van alles gaan doen: workshops, evenementen en lessen natuurlijk.
Verder ben ik aan het pitchen voor een landelijk project. Dat wordt heel tof. Daarnaast doe ik de Skate Camps voor Lockwood natuurlijk. Ook kunnen kids met hun eigen ideeën bij ons aankloppen. We bieden dus trips aan. Dus stel dat een kid met een aantal vrienden naar een bepaalde spot of park wil in het land. Dan kunnen wij dat regelen! We gaan er dan heen met een fotograaf en/of filmer en leggen alles gelijk vast. Ook geven we skateboardlessen op straat of bij een pool. Dit zetten we opzetten met een groep van maximaal 8 skaters. Wij bieden dingen aan, maar kids kunnen ook naar ons toekomen en dan kijken wij hoe we dat vorm kunnen geven.
Menno Becht, frontside bluntslide bij Thialf / foto: Mathijs Tromp
Wie zijn er allemaal betrokken bij Parallel Projects?
We zijn een team gestart met zes boys. Ze zijn allemaal super down met de ideeën en staan er volledig achter. We hebben Hugo Snelooper als fotograaf en Yannick Wijgman als filmer. Harmen Bazuin is heel goed met hout en kan dingen bouwen. Boris van den Brink kan ook goed dingen bouwen en geeft les. Sven van Kempen en Jaap van Marle maken het team compleet en geven ook heel goed les.
Foto: v.l.n.r: Yannick Wijgman, Jaap van Marle, Menno Becht, Hugo Snelooper, Boris van den Brink, Sven van Kempen, Harmen Bazuin.
Wat motiveert jou om door te blijven gaan met Parallel. Zijn het dingen die jij vroeger als jonge kid gemist hebt?
Ja, weet je wat het is… De tijden zijn echt enorm veranderd. Toen ik zelf een kid was, werd je nog niet direct geaccepteerd door de scene. Als je als kleine kid bij de grote boys kwam hangen, gingen ze niet gelijk met je praten, jou iets leren of wat dan ook. Je moest zelf echt goed je best doen om erbij te horen. Ik keek altijd hoe de grote jongens het deden en ging dat nadoen. Dat was mijn manier van hoe ik het leerde. Ik had het geluk dat ik hier in Huissen twee oudere gasten had en zij waren heel cool en open met mij. Zij betrokken me en namen me overal mee en leerden me van alles. Die vibe motiveert mij nu ook om dit te doen. Ik wil die kids erbij betrekken en iets cools doen.