Heb je een geheim waardoor je op je 47e nog steeds zo kan skaten?
Ik zal een bijzonder verhaal vertellen. Ik heb een dochter en zoon, die zijn nu 11 en 13 jaar oud. Als je kinderen krijgt, dan gaat daar al je aandacht heen. Skateboarden zet je op een lager pitje. Ik ben er altijd wel mee door gegaan, maar niet zoals voordat ik kinderen kreeg. In 2008 ging ik met Jeroen van der Sluis naar het skatepark Antwerpen. Daar bleef ik hangen in de deathbox, een merk waar ik nota bene voor geskatet heb. Mijn heup was gebroken. Daar heb ik wel lang van moeten herstellen.
Kankerperiode
Jeroen woonde in die tijd in Noordwijkerhout. Daar woonde hij op een groot terrein met een gymnastiekzaal. Binnen stond een vert. Dat was echt ideaal. Heel m’n leven had ik dat al willen hebben natuurlijk. Nu kon je eindelijk doorgaan in de winter, maar het skateboarden ging opeens heel zwaar. Alles kostte meer moeite. Ik had veel minder power en wist niet wat er aan de hand was. Ik ben naar de huisarts gegaan, omdat ik dacht dat ik de ziekte van Pfeiffer had of zo. Mijn bloed liet ik prikken en daarin zagen de artsen dat ik hele rare nier- en leverwaardes had. Ik kon gelijk naar het VU medisch centrum waar ik ook gelijk mocht blijven. Het bleek dat ik kanker had.. zaadbal kanker. Er waren drie mogelijkheden voor me. Maar er was één met 95% overlevingskans. Ik zat een week lang in bed met 24 uur per dag chemo. Mij best! Nu is het gelukkig helemaal weg. Wel heb ik nog anderhalf jaar met een stoma rond moeten lopen. Ik had een enorme tumor die helemaal was uitgezaaid naar mijn buik.
Doen wat je écht leuk vindt
Het deed me ook realiseren: ‘Ik wil helemaal niet dood. Daar heb ik geen tijd voor. Ik heb kinderen die ik moet opvoeden.’ Toen ben ik me ook echt gaan realiseren dat ik dingen moet doen die ik écht leuk vind. Wat vind ik nou echt leuk? Ik sta nu vanaf september 2012 weer op mijn board. En wat vaker sinds de vert in Den Bosch klaar is. Nu skate ik iedere week. In periode van de chemo heb ik niets gedaan. Door de chemo worden je perifere zenuwen aangetast. Die zitten in je vingertoppen, voeten en hoofd. Deze kunnen dan de hele dag gaan tintelen. Het tintelen in mijn vingers is het grotendeels weg door het vele gitaar spelen wat ik doe. In mijn voeten zit het er nog steeds. Bij het skaten heb je je voeten best wel nodig. Dan is het wel even wennen natuurlijk. In het begin moest ik echt kijken hoe m’n voeten stonden. Het tintelen kan weg gaan na een jaar of 2; of je blijft het je hele leven houden. Ik ben bang voor het laatste.
Mark van der Eng – Madonna / Foto: Mathijs Tromp