Hoe ben je destijds aan jouw eerste sponsors gekomen?
Op gegeven moment hadden we onze eigen baan in Uitgeest. Deze werd ook steeds beter. In ’85 hadden we een echt goede baan met een canyon en poolcopings. Die copings hadden we gejat bij een leegstaande boerderij met een zwembad ergens in Castricum. De Amerikanen kregen ook lucht van onze baan. Billy Ruff zat ineens in ons park. Dat was echt heel raar. Je snapt wel dat die gasten in Amsterdam komen; even een spliff roken en zo. Maar niet dat ze ineens komen naar Uitgeest voor die baan.
Ze hadden het waarschijnlijk gehoord van de Amsterdamse skaters. In die tijd had je Robby Buttner, Robert Boerleider, Bram Waterman en al die gasten. Toen kwamen Billy Ruff, Danny Webster en Tod Swank naar ons park. Tod reed in die tijd voor Sims en Gullwing. We waren gewoon aan het skaten met z’n allen. Blijkbaar zagen ze iets in mij en hebben ze me meteen op Sims en Gullwing gezet. Dat was wel echt vet! Toen kreeg je echt van die dozen vol met boards, wielen, trucks, shirts en alles wat je nodig had om te skaten.
Hoe werd je uiteindelijk pro?
Op een gegeven moment was er iemand in Engeland die zijn eigen merk begon, Jeremy Fox, nu de eigenaar van Flip Skateboards. Death Box heette het toen en wanneer zij naar Amerika gingen noemde zet het Flip. In het begin had hij alleen een street skater op het team, Worzel. Hij had een pro model en het zag er allemaal goed uit. Jeremy was opzoek naar skateboarders om te sponsoren. Ik denk dat Bram Waterman me in die tijd heeft voorgesteld.
Ik ben toen met de boot naar Engeland gegaan. Daar was een wedstrijd bij Warringon, dicht bij Liverpool. Jeremy zag ik daar voor het eerst. Dat was echt heel leuk. Ik werd daar zesde in de finale. Mensen wisten gelijk wie ik was. Daarnaast was ik voor het eerst in Engeland. Dan maak je kennis met de Engelse mentaliteit. Ik vond het echt geweldig. Toen ben ik pro geworden voor Death Box.
Is er veel veranderd voor je in de tijd dat je pro was?
Nou ja, je doet veel wedstrijden en demo’s. Ik heb een tour gedaan door Europa en kreeg een creditcard van Death Box. Ik was trouwens de enige van het team met een creditcard. Dat was wel grappig. Jeremy vertrouwde mij als enige. Bij de rest dacht hij binnen korte tijd leeg getrokken te zijn. Hij wist dat ik het alleen zou gebruiken voor normale dingen.
Jeremy heb ik nog geholpen toen die nog thuis woonde, bij zijn moeder in Buckingham. Daar maakte hij van die plastic helmpjes. Wanneer je daar binnen kwam werd je helemaal naar van de polyester lucht. Hij is bekend geworden door die helmen. Nu heeft hij een mega merk en een eigen huis in Los Angeles met een backyard pool.
Volg je het skateboarden van nu?
Ik hou niet alles bij qua wedstrijden en zo, maar ik volg bijvoorbeeld wel de Vert Attack, de vert wedstrijden en die Vans bowl wedstrijden met die oude gasten. Maar ook de nieuwe hoor! Pedro Barros vind ik echt vet, fucking hell! Ook kijk ik nog street video’s, dat vind ik wel vet. Zelf kan ik niet echt street skaten. Waarschijnlijk ben ik ook de slechtste ollier van Nederland, maar ik blijf dat streeten gaaf vinden.
Mark van der Eng – Invert / Foto: Mathijs Tromp